کد مطلب:19758 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:5

گنجینه پرسمان » اخلاق و عرفان

در مقايسه بين دو نفري كه يكي به خاطر ترس از خداوند معصيّت نكرده و ديگري معصيّت كرده و بعد توبه نموده است آيا نفر اوّل ضرر نكرده است ؟

به نظر مي رسد كه اين قياس خالي از لطف باشد . چطور مي توان بين كسي كه با ترك لذّت موفّق گشته و شامل اين آيه نوراني شده كه : « و امّا من خاف مقام ربه و نهي النفس عن الهوي فانّ الجنة هي المأوي ؛ كسي كه از مقام خداي خويش هراسيده و مخالفت با هوي و هوس خويش نموده بهشت پناهگاه اوست » ، با كسي كه چنين جرأتي پيدا كرده كه در مقابل ربّ الارباب قد علم كند ، مقايسه نمود ؟ در ضمن چطور انسان اطمينان يابد كه بعد از گناه و مخالفت با مولاي خويش توفيق توبه {P - سوره نازعات ، آيه 41 - 40 . P}
داشته باشد ؟ اگر توبه نيز نصيب انسان شود و مورد قبول الهي گردد به منزله بازگشت به جايگاه اوّل است .
در اينجا مي توان فهميد آنكه گناه نكرده چه مقدار در راه تكامل جلو رفته و گناهكار به چه اندازه صدمه ديده است . يكي از بزرگان در اين باره مثال زيبايي دارد . وقتي يك قوري چيني زيبا شكسته شد ، مي توان آن را بند زد و دوباره از آن استفاده كرد ؛ امّا آيا ارزش اوّليه خود را دارد ؟ گناهكار نيز بعد از توبه چنين است .